Dün,yaklaşık 10 yıl önceki bir diziyi izlemeye başladım.Aradan 10 yıl geçmiş, eski yapım bir dizi diyerek görmezlikten gelmedim.Keri Russell bu dizide nasıl bir iş çıkarmış diye de merak edip diziyi izlemeye koyuldum hemen.Ama dizide en çok hoşuma giden
şey Felicity'nin kararlılığı oldu.Sevdiğinin arkasından NewYork'lara gitti üniversite okumaya bizim kız.Önce çok kızdım ona.Sadece onun peşinden gitmek için belki de kendi hayallerindeki okuldan vazgeçtiğini düşündüm.Hatta bunun için belki de çoğu şeyden vazgeçmişti.Ama biraz sonra yanıldığımı anlamıştım.Felicity doğru olanı yapmıştı.Kalbinin sesini dinlemişti sadece,daha sonra pişman olmak istemiyordu.Hayallerinin peşinden gitti.Belki çok üzülecek çok ağlıyacaktı ama hayallerinden çok önceden vazgeçseydi hayatında sürekli hatırlayacağı bir pişmanlıkla yaşayacaktı.Ki bu daha da kötü değil midir?
Mark Twain işte bu yüzden demişki 'Düşlerinizi kovmayın, çünkü onlar gidince belki siz kalırsınız ama artık yaşamıyorsunuz demektir.'E yazar çok doğru söylemiş.;)
